
اشکان ضیایی، کارگردان مشهدی سینما و تلویزیون کشور، از سال ۱۳۷۰ فعالیت خود را در هنرهای نمایشی آغاز کرد و تاکنون آثار متعددی در حوزه تئاتر و سینما خلق کرده است. به بهانه اکران فیلم «بومرنگ» در پاتوق این هفته فیلم مشهد گفت وگویی با این نویسنده و کارگردان ترتیب داده ایم که پیش روی شماست.
کد خبر: ۱۱۷۹۳۹
تاریخ : ۳۰ تير ۱۴۰۱ – ۱۳:۰۸
ریحانه موسوی | شهرآرانیوز – اشکان ضیایی، کارگردان مشهدی سینما و تلویزیون کشور، از سال ۱۳۷۰ فعالیت خود را در هنرهای نمایشی آغاز کرد و تاکنون آثار متعددی در حوزه تئاتر و سینما خلق کرده است. از آثار مطرح و پربیننده او میتوان به فیلم سینمایی «بومرنگ» اشاره کرد که روناک یونسی، محمود جعفری، الیزابت امینی، سعید تهرانی و محمود مقامی در آن ایفای نقش کرده اند. اشکان ضیایی، در آثاری همچون «پست شب»، «یک فیلمنامه» و «مانی» به عنوان بازیگر و کارگردان حضور داشته است.
یکی از مهمترین بخشهای بیوگرافی اشکان ضیایی، کارگردانی فیلم «بومرنگ» بوده است. با اینکه این فیلم ساز را بیشتر به عنوان کارگردان میشناسیم، اما در حرفههای دیگر نیز دستی بر آتش دارد و در حوزه نویسندگی سینما و تلویزیون نیز فعالیت داشته است. به بهانه اکران فیلم «بومرنگ» در پاتوق این هفته فیلم مشهد گفت وگویی با این نویسنده و کارگردان ترتیب داده ایم که پیش روی شماست.

شما فعالیت خود را از دهه هفتاد شروع کرده اید، اکنون شرایط فیلم سازی با آن دوره چه تفاوتهایی پیدا کرده است و تنگناهای تولید فیلم در دوره امروز چیست؟
سینما در تمام دنیا کاری سخت است. چون طرف داران زیادی دارد؛ اما میزان جذب آن کم است، به همین دلیل همه نمیتوانند به این عرصه وارد شوند. در گذشته تعداد سالنهای سینما بسیار کمتر بود و فناوری باعث شده بود ابزاری که در اختیار فیلم سازان قرار میگیرد بسیار محدود باشد. در آن زمان نگاتیو بود، اما در اختیار همه قرار نمیگرفت که این موضوع باعث میشد تا عرصه تنگتر شود و کسی نتواند به آن ورود پیدا کند. امروزه شرایط به لحاظ سالنهای سینما، کیفیت پخش و فناوری بهتر شده است. اکنون در دنیا جشنواره فیلمهای موبایلی وجود دارد، یعنی شما ابزار فیلم سازی را در گوشی خود دارید و اختلاف دوره امروز با آن زمان آن قدر زیاد شده است که اصلاً با یکدیگر قیاس پذیر نیست.
اکنون نسبت به این پیشرفت فناوری و توسعه سالنهای سینما، عرصه ورود به آن در تولید و پخش فیلم اصلاً باز نشده است، یعنی کماکان همان محدودیتها و تنگناها وجود دارد و بسیاری از استعدادها به بهره وری نمیرسند و به آمال و آرزوهای خود که تولید فیلمهای سینمایی است دست نمییابند.

از تجربه حضور خود در فیلم «بومرنگ» بگویید و آیا از بازخوردهایی که درباره آن گرفتید، راضی بودید؟
بله؛ فیلم «بومرنگ» از کارهایی است که مقصود مرا پس از اولین اکران و پخش در تلویزیون برآورده کرد و بازخورد خوبی از آن گرفتم.
برخی معتقدند فیلم «بومرنگ» از مستند «راز» اقتباس شده است، شما چقدر این عقیده را قبول دارید؟
اگر من از مستند راز تأثیر گرفته بودم حتما آن را اعلام میکردم، اما واقعیت این است که آن زمان هنوز مستند «راز» را ندیده بودم و ساخت «بومرنگ» مربوط به سال۸۹ است که قبل از سال۸۹ سه بار تا مرحله پیش تولید رفت و متوقف شد و اصلا نمیدانم مستند «راز» در چه سالی تولید شده است.
شما علاوه بر کارگردانی در حوزههای مختلفی همچون فیلم نامه نویسی، تئاتر و … نیز فعالیت دارید، میخواهم بدانم به کدام یک از این حوزهها علاقه بیشتری دارید؟
من به سینما علاقه دارم؛ اما آن گونه نیست که تئاتر را دوست نداشته باشم. سینما هفت هنر را در خود جمع کرده است.

اکنون کاری درحال تولید یا پخش و اکران دارید؟
در برنامهای به نام مستند مسابقه تماس حضور دارم که کارگردانی بخشهایی از آن بر عهده من است.
علاقهمند به تولید و ساخت چه کاری هستید که تاکنون به آن نپرداخته اید؟
فیلم سازی شغل نیست؛ من کمابیش کار نویسندگی، گویندگی و عکاسی نیز انجام میدهم نه برای درآمد آن؛ بلکه زمانی چیزی در درون شما به وجود میآید که گاهی به شکل عکاسی، گویندگی یا نویسندگی ظهور پیدا میکند. شما برای اینکه بتوانید کار سینما انجام دهید باید به موسیقی تسلط داشته و به بیانی؛ سواد موسیقایی داشته باشید، باید عکاسی بلد باشید، دست به قلم باشید، فیزیک نور را بشناسید، جامعه شناسی، روان شناسی، رنگ شناسی، طراحی و زیبایی شناسی بدانید و هنرهای نمایشی را بلد باشید. اگر بخواهید اینها را سرجمع کنید هرکدام به نحوی و در جایی بروز پیدا میکند و خود را نشان میدهد که نتایج مختلفی دارد.
ذهن ما از صبح تا شب مانند بوتهای که محصول میدهد در حال کار کردن است، حتی ناخودآگاه و گاهی اوقات نمیتوانید تمام این محصول را جمع کنید، اما چیزی که من در سینما به آن علاقه زیادی دارم این است که اثرم به لحاظ سرگرم کنندگی آن قدر قوی باشد که مخاطب را حتی یک لحظه از پای خود بلند نکند و آن قدر محتوای خوبی داشته باشد که همیشه در ذهن او ماندگار باشد.